ขอนำมาลงเป็นตัวอย่าง 50% นะคะ
นิยายแต่งจบแล้วค่ะ โหลด eBook ได้เลยนะคะ
บทที่ 1 (2)
มีเสียงโทรศัพท์ดังขึ้น .. ฟรังซัวร์หันไปมอง ไมค์ บอดี้การ์ดที่เป็นผู้ขับรถอีกคน กำลังเปิดประตูรถตาม ออกมาสมทบ
วี้ด.....
เสียงวิ้งๆ หวึ่งๆ น่าประหลาดอย่างหนึ่งดังขึ้นมา จากด้านบนเหนือศีรษะของดาม่อน แต่ยังไม่ทันที่จะมี ใครสักคนได้เงยหน้าขึ้นไปมอง
ตุ๊บ!!!
อย่างรวดเร็วท่ามกลางความตกตะลึงนะจังงัง
อลัน โยนโทรศัพท์ในมือทิ้งอย่างอัตโนมัติเพื่อจะ ควานหาปืนพก ในขณะที่ไมเคิลผู้กำลังจะเหนี่ยวไกแต่ ทำได้แค่ยืนมองเจ้านายตาปริบๆ
ร่างสูงของดาม่อนที่หงายเคล้ง ลงไปแอ้งแม้งอยู่ บนพุ่มแดนดี้ไลอ้อนริมทาง จนช่อดอกแก่ฟุ้งกระจาย แต่ดูก็รู้ว่าเขากำลังกอดรัดร่าง..ร่างหนึ่ง
ซึ่ง..เอิ่มมมม!!
ผู้หญิงนี่หว่า!!!
หล่อนโดนใครโมโหจนถูกขว้างปามาจากไหนกัน ล่ะวะนี่!!
"ฉิบหายแล้ว!!"
สหายผู้ที่ขี้ขลาดที่สุดในกลุ่มเป็นผู้ร้องตะโกน
"ดาม่อน! นั่น!! นายโดนยัยแม่มดกระโจนมาแทง หรือเปล่าวะ!! .. อย่าเพิ่งตายนะโว้ยเพื่อน ทำใจดีๆ"
"อลันโว้ย!! ไมเคิล!! นั่นพวกนายยืนบื้อทำอะไร ทำไมถึงยังไม่โทรฯเรียกรถพยาบาล!!"
กระโจนจะเข้าไปดึงแขนสาวน้อยปริศนา แต่ทว่า
พอชายร่างซีดจะวิ่งเข้าไปดึงร่างเล็กๆ ที่สวมใส่ กระโปรงรุ่มร่ามกับหมวกทรงประหลาดแปลกตาก็รู้สึก ราวกับถูกใครถีบซะกระเด็นออกมานอนหงายท้องตึง!! ไปอีกราย
อลันกับไมเคิลก็ยิ่งจะตื่นตะลึง .. งง
ที่ยังไม่มีใครสักคนหนึ่งเหนี่ยวไก ก็เพราะความ เฉียบไว .. ในการประเมินสถานการณ์ที่ดีกว่าฟรังซัวร์ หลายขุม.. จึงทำให้ทราบกันดีว่าเจ้านายของเขานั่นยัง ไม่ได้รับอันตรายจากเหตุการณ์ในครั้งนี้ นอกจากอาจ ต้องระบมนิดหน่อยจากแรงกระแทกของร่างๆ เล็กๆ ที่ หล่นใส่
หล่นมาจากไหน? .. ท้องฟ้า?
เครื่องบินเครื่องไหนท้องรั่วล่ะ? .. ก็ไม่น่าจะใช่?
ถ้างั้น .. แล้วหล่อนไปมากันอย่างไรล่ะนี่?
แล้วใครเป็นผู้ผลักฟรังซัวร์ออกมาหว่า? เพราะก็ เห็นๆ ว่าหนุ่มสาวทั้งคู่นอนกลิ้งทับกันอยู่ยังไม่มีใครจะ ขยับกายทำอะไรเช่นนั้นได้เลย
"นี่นายถีบฉันหรอ ดาม่อน!?"
เสียงนายจอมโวยวาย..ดีดดิ้นฟูมฟาย เพราะเมื่อ คำนวนจากเรี่ยวแรงที่จุก..แอ๊ก!! ก็ไม่น่าจะใช่เรี่ยวแรง จากผู้หญิงตัวเล็กๆ แบบนั่นแน่นอน
"หยุด .. เซ้าซี้ฉันสักทีน่าฟรังซัวร์"
ดาม่อนร้องคราง ในหัวของเขายังจะมองเห็นดาว ระยิบระยับพร่าพรายไปหมดจากแรงกระแทก กับแรง กดจากน้ำหนักของร่างนุ่มๆ อุ่นๆ บนตัว
"โอ้ย!! นี่มันอะไรกัน?"
ผงกศีรษะขึ้นมา เพื่อที่จะสบสายตาสีเขียวมรกต วาววับลึกลับ ดูน่าค้นหาที่สุดเท่าที่เขาจะเคยพบเจอมา
"สวัสดีค่ะ .. ที่นี่ .. ที่ไหนคะ?"
เสียงงงงุน หวานใสในทำนองแปลกประหลาดดัง เข้าสู่โสตประสาท .. ขณะที่เจ้าตัวขยับลุกขึ้นมานั่งทับ เขาไว้ทั้งร่าง ..อยู่บนอกหนากว้างเต็มไปด้วยมัดกล้าม ของเขานี่แหละ!!
โอ้แม่เจ้าประคุณคนนี้ นี่เห็นหน้าอกเขาพรมวิเศษ หรือไงกันนะนี่?
"คุณกำลังนั่งอยู่หน้าอกของ..มอร์ซิเออร์ ดาม่อน เฌโรม สเตฟาน๊อฟ และถ้าคุณจะกรุณา .."
"อุ้ย!!"
สาวน้อยยกมือขาวบอบบางที่สีผิวตัดกันฉับ!! กับ เสื้อผ้าไหมกรุลูกไม้ที่ชายแขนกับสาบกระดุมลวดลาย ระเอียดยิบสีดำสนิททั้งชุด..ขึ้นมาแตะริมฝีปากสีสดฉ่ำ ได้น่ารักดีนะ ..ว่าแต่ว่า..
แฟชั่นแบบ..กอธิค..กลับมาเป็นที่นิยมในหมู่สาวๆ อีกแล้วหรือ? .. ดาม่อนคิดเองแบบงงๆ
เสียงอุทานตกใจก่อนเจ้าของร่างนุ่นนิ่ม ..จะตลบ กระโปรงที่เขาสงสัยหนักหนา .. ว่าแม่สาวน้อยปริศนา คนนี้ เพิ่งกลับออกมาจากงานเลี้ยงแฟนตาซีที่ไหนมา? ที่หล่อนเองก็กำลังค่อยๆ ปีนลงจากตักเขาเพื่อเลื่อนตัว ลงไปนั่งบนพื้นหญ้าข้างตัวชายหนุ่มแปลกหน้า
"ดวงตาท่านสีม่วง มายลอร์ด"
น้ำเสียงคล้ายกล่าวหา..ทว่าผสมด้วยความงุนงง
แต่ดาม่อนงงยิ่งกว่าเสื้อผ้าที่หล่อนใส่ ก็คงจะเป็น ไอ้สำนวนประหลาดโบร่ำโบราณนี่ด้วยล่ะสิ!!
"ข้ารู้จักคนในตระกูลสเตฟาน๊อฟแทบทุกคน แต่ ข้าแน่ใจว่าในตระกูลนั้นไม่มีใครที่มีใบหน้าละม้ายท่าน เลยสักคนหนึ่ง"
"หรือ?"
ลุกขึ้นมาปัดแขนปัดขา .. แต่ตาสีม่วงเข้มยังคง จับตามองผู้หญิงร่างเล็กผิวขาว .. ราวกับว่ามันไม่กล้า จะมีตำหนิใดๆ โผล่มาปรากฏบนร่างแน่งน้อยนี้เลย
"คุณรู้จักคนในตระกูลผมทุกคนหรือ?"
มีความไม่เชื่อถือ แต่ชายหนุ่มก็ฉลาดพอที่จะไม่ ให้มันปรากฏผ่านน้ำเสียงเรียบเรื่อย .. เฉยเมยนั่น
แตะรับ Link เพื่อโหลดเล่มเต็มได้ที่รูปภาพของแต่ละเรื่องนะคะ สู้ๆ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น